ÇOBANA 30 KOYUN, SEYİDE 300 KOYUN!

DEVA Partisi Iğdır il başkanı Yusuf Aslan, geçmişte yaşadığı din istismarı olayını sosyal medya hesabından yayınladı.

Aslan; ‘emeğin hiçe sayıldığı ama insanları sömürerek kolay yoldan mal mülk edinenleri’ anlattığı anısını söyle dile getirdi.

 

ÇOBANA 30 KOYUN, SEYİDE 300 KOYUN!

KÜRTLER’İN DİN TACİRLERİYLE BİTMEYEN İMTİHANI…

 

Bu yazdığım, bin yıl öncesinin değil kırk yıl öncesinin hikâyesidir ve tamamen gerçektir…

Hayvancılıkla geçinen köyümüz, yaz aylarında civar illere bağlı yaylaları kiralıyordu.

Koyun sürülerine bakmak için tutulan çobanlar, yağmurda-karda, tozda-çamurda, soğukta-sıcakta sürekli olarak sürünün içinde bulunur; kurda-kuşa karşı sürüyü gözü gibi korur ve gece ıssız dağ başında kepeneğini giyip sürünün içinde yatardı. İşte o çobanlar, bu büyük emeğe karşılık ayni ücret olarak hepi-topu 30-40 kuzu alırdı…

 

Köylülerimiz, bir dönem, Ağrı ili sınırları içinde bulunan ve sahipleri seyit olduğu iddia edilen bir yayla kiralamıştı. Yaylacılar ovaya döndükten sonra bu seyitler, köylüyü ziyarete gelir ve krallar gibi karşılanırdı. Dindar olan köylüler için seyitleri evlerinde ağırlamak büyük bir onurdu. Her gün başka bir eve misafir olan seyitlerin bereketli ayağının dibinde koyunlar, koçlar kesilirdi. Köy halkı, cılız kalmış çoluk-çocuğuna yedirmediği kavurmayı o koca göbekli, boynu yoğun adamlara yedirirdi.

 

Bu şahıslar, seyit olduklarını yani peygamber soyundan geldiklerini iddia ediyor ve zekâttan pay talep ediyordu. Köylüler de gururla ve sevinçle onlara birer-ikişer koyun veriyordu!

Köyde ortalama iki yüz hane vardı ve ekseriyetin zekâtı seyitlere akıyordu!

Seyit diye köylüye çöken bu adamlar, pek kurnazdı. Öyle ki zekât olarak topladıkları koyunları köyden toplu halde çıkarmıyor, onun yerine parça parça, 5’er-10’ar koyun şeklinde pazara götürüp nakde çeviriyordu. Onların köyden bir anda 200-300 adet koyun kaldırdığını gören olsa dümen bozulabilirdi!

Böyle işliyordu din bezirgânlığı: Muazzam bir emek veren çobana 30 koyun, zerre-miskal alın teri dökmeyen seyide 300 koyun!

 

Bir gün Ağrı Adliyesi’ndeki duruşmadan çıktığımda müvekkillerimden beni o yaylaya ve seyitlerin köyüne götürmelerini rica ettim. Gittik. Köy bomboştu. Hepsi büyük şehirlere göçmüş, han-hamam, fabrika-sendika sahibi olmuştu...

Yazılarımı okuyan dindar arkadaşlarımın, kimi zaman beni yanlış anladığını ve yadırgadığını biliyorum. Beni zamanla ve mutlaka anlayacaklardır…

Samimi dindarlar, halis müminler, istismara tevessül etmeyen hakiki seyitler ve emektar çobanlar müsterih olsun: Onların kalbimde ve zihnimde yerleri hep müstesnadır.

Din tacirlerine gelince, onlar beni büyük bir kararlılıkla hep karşılarında görecekler!

NİHAT ARAS